Zaterdag nam ik deel aan de themaduik van de Onderwaterfotografie Academie van toponderwaterfotograaf Filip Staes. Eigenlijk was het thema ‘beeld-op-beeld’ maar aangezien we slechts met 2 deelnemers aanwezig waren, kregen we carte blanche en mochten we een onderwerp naar keuze voorstellen. Sinds ik de reboot cursus van Alex Mustard volgde en ik een prachtige foto van Joe Daniels van een blurry frogfish zag, wou ik me eens verdiepen in de ‘panning-techniek’. Bij panning leg je beweging vast. Door de camera mee te bewegen met een bewegend onderwerp of door een beweging met de camera te maken, zal de achtergrond onscherp worden. Hierdoor krijg je een dynamisch effect in de foto. 

‘Blue Smoke’, een prachtige foto van Joe Daniels

Thomas Van Puymbroeck legde me de techniek uit. Hoofdzaak is het volgende: een lange sluitertijd, een zo laag mogelijke ISO en een gemiddeld diafragma (daar valt nog een beetje mee te spelen). Verder is het belangrijk om de camera mee te bewegen met het onderwerp via active tracking. Een niet-bewegend onderwerp fotograferen kan ook, maar dan moet je de camera in plaats van het object bewegen. Flitsen op het tweede gordijn wordt aanbevolen bij de techniek, maar blijkbaar was mijn camera daar niet toe in staat. Ik zal het flitsmenu nog eens beter onderzoeken of het toch niet kan. Boven water deden we een aantal pogingen om op verschillende manieren de techniek in te oefenen. 

 Onder water stelde ik snel mijn sluitertijd vrij laag in, op 1/3. Na 5 minuten duiken of zo duikt plots een vogel op. Het is een jagende fuut. Het dier zwemt snel tussen mijn buddy en ik. Dit heb ik nog nooit gezien onder water. Wat een moment! Ik heb de tijd niet om mijn flitsers aan te zetten (daar moest ik nog toe komen). Ik probeer snel een foto te nemen. Ondertussen neemt mijn buddy ook een aantal foto’s in een flits. Wat een schitterend moment! In meer dan 900 duiken heb ik dit nog nooit gezien. Het leven onder water is toch altijd verrassend. Het resultaat is niet goed, maar ik vind het wel een leuke, abstracte herinnering. 

Jonge fuut in actie (1/3, f 4.0, ISO 200 - geen flitsers)

We komen even later een snoek tegen. De vis hangt redelijk stil en ik probeer het bewegend effect te verkrijgen door zelf met de camera te bewegen. Het lukt soms wel en soms niet. Mijn flitsers staan aan, zodat de snoek zelf ook goed belicht is. Achteraf merk ik dat de camera meer evenwijdig moet bewegen en geen draaibeweging moet maken met de camera. Daar zal ik toch nog eens op moeten oefenen. Uiteindelijk krijg ik toch een beeld waar de kenmerkende ‘strepen’ er op staan. 

Snoek in beweging (bewerkt door mij) 0,5 sec, f 4.0, ISO 200

Dezelfde foto, maar bewerkt door Filip Staes

Eenmaal we bij het standbeeld ‘de Buddies’ aankomen probeer ik een draaibeweging uit. Ik trek wsh meer dan 40 foto’s. Uiteindelijk krijg ik min of meer het resultaat dat ik wil. De ogen van de middenste kop blijven wel ‘uitgelopen’, die heb ik in de nabewerking gecorrigeerd. Het is toch niet zo simpel als het boven water deed vermoeden. Ik moest toch met veel zaken rekening houden; de instellingen van de camera, maar ook de flitsers als de afstand van het object zijn van groot belang. 

Ondertussen begint het wat donker te worden en ik ben mijn focuslampje vergeten mee te nemen. Dankzij het licht van het focuslampje van mijn buddy kan ik nog een aantal foto’s nemen maar het is toch wat vervelend. Toch behaal ik nog een resultaat waar ik wel blij mee ben. Een baars zet precies zijn turbo op. Ook een aantal abstractere beelden kan ik maken. Na 90 minuten gaan we het water uit. Ik heb 354 foto’s genomen. Dat zijn er heel wat, maar ik hou er achteraf slechts 47 van over, waarvan ik er eigenlijk maar een stuk of 4 echt goed vindt (na bewerking). 

Het is zeker een leuke techniek waar ik meer op zal oefenen. Dit waren nog maar de eerste pogingen. Ik vermoed dat ik nog veel meer leuke beelden kan maken met behulp van deze techniek. De put van Ekeren is wel een ideale plek om dit in te oefenen. 

0,8 sec, f 4.0, ISO 200 (mijn edit)

Zelfde foto door Filip Staes bewerkt

0,8 sec, f 4.0, ISO 200 (mijn edit)

Bewerking door Filip Staes

Abstracte baarzen (0,8 sec, f 5.O, ISO 200)

In juni en september wil ik deelnemen aan het Belgisch Kampioenschap. Vorig jaar deed ik voor de eerste keer mee en ik vond dat eigenlijk wel heel leuk. Maar ik moet natuurlijk kunnen oefenen. Door corona is het aantal duiken beperkt het laatste anderhalve jaar, maar goed, dat houdt me niet tegen om het toch te proberen. 

In mei heb ik toch een aantal duikjes kunnen maken. Hier zijn een aantal resultaten. Deze foto’s zijn allemaal achteraf bewerkt. Bewerken mag niet tijdens de wedstrijd, dus dat is nog een werkpunt. Het lukt me nog niet goed om écht goeie foto’s te maken die achteraf niet bewerkt moeten worden. Ik zal nog veel moeten verder oefenen, maar dat houdt het ook boeiend. We zullen zien wat het geeft op het OBK, begin juni. 

Eindelijk zijn de grenzen terug open. Eindelijk kunnen we terug naar Zeeland. Of we écht zonder problemen de grens over en weer kunnen gaan om te duiken, zijn we eigenlijk niet heel zeker. De berichtgeving is vaag, waardoor we het er toch op wagen. Uiteindelijk zitten we in de auto, stoppen we bij de duikplaats, maken ons materiaal klaar en duiken onder voor een uur. Daarna bergen we alles op en zitten we terug in de auto naar België. Dus op zich hebben we geen contact met anderen. Iedereen interpreteert waarschijnlijk de regels zoals die het beste uitkomen voor jezelf. En dat doen wij dus ook. De roep van het duikvirus is sterker dan de angst voor het coronavirus en we wagen het er op. 

Op maandag zijn de grenzen open, op dinsdag nemen we verlof en rijden naar de Oesterdam. Daar zijn bij de hangculturen snotolven gespot en die willen we wel eens een bezoekje brengen. Van collega-fotografen hoorden we waar we ongeveer moesten zijn. Dat maakt de zoektocht iets makkelijker. De beschrijvingen waren erg accuraat en dus vonden we het eerste snotolfmannetje vrij snel. De vis was toch wat achterdochtig en zwom tussen het wier of achter het tonnetje aan. Het duurde even voor ik door had waar ik hem het best kon spotten om foto’s te maken. Met de 12-45 mm lens kon ik dichtbij gaan en toch nog een ruim beeldveld overhouden. Dat was toch een merkbaar verschil met de tg6. 

We doken langs de begroeide touwen van de hangculturen. Ik probeerde heel kort daar ook enkele foto’s van te maken, maar was niet tevreden met het resultaat. Op een andere keer zal ik hier meer m’n werk van maken en eens verschillende composities uitproberen. De snotolven in beeld brengen, daar ging het vandaag om. En dat is volgens mij ook aardig gelukt. Ik ben best wel blij met de resultaten.